Η πόλη μας έχει πλούσια κληρονομιά στις θρησκευτικές παραδόσεις. Σε αυτό συνέβαλε η πολύχρονη υποδούλωσή μας στους Τούρκους κατακτητές, η απουσία μελών από τις οικογένειες τους προκειμένου να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα , καθώς και πολλές απώλειες (θύματα πολέμου, εκτελέσεις ομαδικές και ατομικές κ.α. Τα δύσκολα χρόνια έκαναν τους συμπολίτες μας να αναζητούν τη συνδρομή του Θεού και ρίζωσε βαθιά μέσα τους η πίστη η οποία μεταδίδεται με ζήλο από γενιά σε γενιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός των Ενοριακών ναών, των εξωκλησιών και την παρεκκλησιών υπάρχουν και πολλοί ιδιωτικοί ναοί που συντηρούνται από τους ιδιοκτήτες τους.

Εκκλησία για τους παλιούς αλλά και για τους τωρινούς Δεσκατιώτες δεν ήταν μόνο χώρος περισυλλογής και προσευχής, αλλά και χώρος ψυχαγωγίας. Έτσι έχουμε τα θρησκευτικά πανηγύρια και δεν ήταν λίγα, αφού υπάρχουν πάμπολλα ξωκλήσια στη Δεσκάτη. Στα ξωκλήσια, που συνήθως βρίσκονταν μακριά απ’ τη Δεσκάτη, γίνονταν λαμπρά πανηγύρια με θρησκευτική ευλάβεια μες στην εκκλησία, με γλέντι και ξεφάντωμα έξω απ’ αυτήν.

Τα τοπικά μουσικά όργανα και οι ντόπιοι τραγουδιστές έπαιζαν και τραγουδούσαν όλους τους παραδοσιακούς σκοπούς της Δεσκάτης. Από το απόγευμα της προηγούμενης οι προσκυνητές έπαιρναν τα «σαϊσματα» και ότι ήταν απαραίτητο, τα φόρτωναν στα ζώα και ξεκινούσαν για το ξωκλήσι που γιόρταζε. Όταν έφταναν, έστρωναν στη ύπαιθρο, παρακολουθούσαν τον εσπερινό, έτρωγαν από το «βακούφικο» (εκκλησιαστικό φαγητό) κι ύστερα χόρευαν όλη τη νύχτα. Όλοι κοιμούνταν στην ύπαιθρο, αφού ήταν κάτι το συνηθισμένο εκείνα τα χρόνια. Στα πανηγύρια χορεύονταν όλοι οι παλιοί Δεσκατιώτικοί χοροί, το μπεράτι, το συρτό, το τσάμικο, το συρτό στα 3, το καραμπατάκι κ.λ.π. Απαραίτητο πριν αρχίσει ο χορός ήταν το νουμπέτι. Την επόμενη ημέρα της γιορτής του αγίου οι πανηγυριώτες παρακολουθούσαν τη θεία λειτουργία και συνέχιζαν με γλέντι και φαγητό.

• Α΄. Ενοριακοί Ναοί
  • Ο Ιερός Ναός των Πολιούχων Αγίων της Δεσκάτης Θεοστέπτων και Ισαποστόλων Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης. Λειτούργησε και ως Μητροπολιτικός Ναός από το 1882-1896.
    Πανηγυρίζει στις 21 Μάη.
  • Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου.
    Πανηγυρίζει:
    • α) στις 18 Ιανουαρίου.
    • β) στις 2 Μάη (Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων).
• Β΄.Κοιμητηρίων
  • Ο Ιερός Κοιμητηριακός Ναός της Αγίας Τριάδος.
    Πανηγυρίζει την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.
• Γ΄. Ιδιωτικοί ναοί
  • Ιερός Ναός του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά.
    Πανηγυρίζει στις 18 Οκτωβρίου.
• Δ΄. Παρεκκλήσια
  • Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου.
    Πανηγυρίζει στις 23 Απριλίου ή την Δευτέρα της Διακαινησίμου Εβδομάδας.
  • Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου.
    Πανηγυρίζει στις 6 Δεκεμβρίου.
  • Ιερός Ναός του Αγίου Νεκταρίου.
    Πανηγυρίζει στις 9 Νοεμβρίου.
• Ε΄. Εξωκλήσια
  • Ιερός Ναός Προφήτου Ηλία.
    Πανηγυρίζει στις 20 Ιουλίου.
  • Ιερός Ναός Αγίου Αχιλλείου.
    Πανηγυρίζει στις 15 Μάη.
  • Ιερός Ναός του Τιμίου Προδρόμου (θέση Μέλοβο) Γ΄ εύρεση της Κεφαλής Αυτού.
    Πανηγυρίζει στις 25 Μάη.
  • Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.
    Πανηγυρίζει στην 1 Ιουλίου.
  • Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος (θέση Παλιογκορτσιά ).
    Πανηγυρίζει 27 Ιουλίου.
  • Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής (στο δρόμο προς Ελασσόνα).
    Πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου.
  • Ιερός Ναός Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (στο Καταφύγιο).
    Πανηγυρίζει στις 24 Αυγούστου.
  • Ιερός Ναός του Τιμίου Προδρόμου (καλύβι). Αποτομή της Τιμίας του Κεφαλής.
    Πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου.
  • Ιερός Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου (Λαϊ).
    Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
  • Ιερός Ναός Υπεραγίας Θεοτόκου (θέση Κιτσιάδες).
    Πανηγυρίζει κατά την απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 23 Αυγούστου.
  • Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (θέση Μέλοβο).
    Πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου.
  • Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου (θέση Καραγιαννάδες).
    Πανηγυρίζει στις 26 Οκτωβρίου.